பறவையும் மனிதனும்

நிசப்தமான வீதியில்
சத்தம் தொனிக்க
அங்கும் இங்கும்
தத்தி தத்தி நடந்து
தீனி பொறுக்குது
மாடப்புறா ஜோடி ஒன்று

மைதான ஊஞ்சலிலே
மைனாக்கள் ஊஞ்சலாடுது
கா கா எனும் கரையும் காக்காய்
பார்க்கில் சிப்ஸ் பொறுக்கிட
பள்ளிச் சிறாருக்காய் காத்திருக்கு

ஆரவாரமில்லாத கடைத்தெருவில்
தேவாரம் பாடுது தேன்சிட்டு
சாலையோர மரங்கள் எல்லாம்
பசுமையாக செழித்திருக்கு

நுரை தள்ளும் அலைகடலில்
கரையோரம் செட்டை மடக்கி
செந்நாரையும் மீன்கொத்தியும்
விரைந்தோடி விளையாடுது
சுதந்திர காற்றை சுவாசித்தபடி

செக்கச் சிவந்த வாய் சேவலார்
குட்மார்னிங் சொல்லுது
பக்கவாத்தியம் வாசிக்குது
பக்கத்து வீட்டு சடைநாய்

நிற்க நேரமில்லாமல் காலில்
இறக்கை கட்டிப் பறந்த
இயந்திர மனிதன் இன்று
பயந்து நடுங்கிக் கொண்டு
பதுங்கி கொண்டிருக்கிறான்
விட்டத்தை பார்த்தபடி
வீட்டுக்குள்ளே தனியாய்

ஆகாயத்து பட்சியை கவனித்து பார்
அவை விதைக்கிறதுமில்லை
அதை அறுக்கிறதுமில்லை
களஞ்சியங்களில் சேர்ப்பதுமில்லை
அவைகளை பிழைப்பூட்டுகிறவர்
அனைத்தையும் படைத்த பரம பிதா

காட்டுப்பூக்களை கவனித்துப்பார்
அவை உழைக்கிறதுமில்லை
அவை நூற்கிறதுமில்லை
அவைகளை பார்க்கிலும்
நீங்கள் விஷேஷித்தவர்கள் அல்லவா

விலகியிரு வீட்டிலிரு
விழித்திரு விசுவாசித்திரு
வைரஸ் உன்னை அணுகாது
பொல்லாப்பு உனக்கு நேரிடாது
சர்வவல்லவர் உன்னோடிருக்கிறார்!!