நிழலுக்கு நியமமில்லை நிர்க்கதியாய் போன பின்னே
நிம்மதியே கலைந்து நிதம் சந்நிதியை தேடிடுதே
செங்குருதி புனல்களிலே வர்ணச் சாயம் கலப்பதென்ன
செருக்குடனே விரல் தூக்கி விரட்டியடிக்க பார்ப்பதென்ன
சதையும் வலை நரம்பும் சரீர கூடு நிரப்பும்
சாமானிய பிறவியிலே சமவுடமை காண்பதில்லை
எழுத்தறிவில் ஏற்றம் கண்டு ஏமாந்து போவதென்ன
எண்ணங்களை வண்ணங்கள் எதிர்மறையில் நிறுத்தியதே
வெளித் தோலில் வெள்ளை நிறம் வெண் மனமாய் தோன்றிடுமோ
வெந்த கருந்தேகம் இழி மனமாய்க் காட்டிடுதோ
