துரு

காலை தினமும் பேருந்தொலி கேட்டு
கால்கள் மெதுவாய் யன்னலோரம் மண்டியது

உன் வரவை ஏங்கி
என் கண்கள் பொங்கி
விழி வழி நீரால்
யன்னல் கம்பிகள் துருவாயானது

துருவோ பெருகிட
மனமோ அழுதிட
அகமோ வாடிட
தவிப்போ தொடர்ந்திட

நிரந்தரமாய் நின்றது
என் தவிப்பும்
பேருந்து சக்கரமும்…