நான் ஒரு குளிர் ஜுரத்தால்
பாதிக்கப்பட்ட மனிதனை போல
நடுங்கி கொண்டிருந்தேன்
என்னை
என் தேவன் வந்து
அன்பினால் அணைப்பான் என
நம்பிக்கொண்டிருந்தேன்
நம்பிக்கைதான் எத்தனை தூய்மையானது
நம்பிக்கைதான் எத்தனை உறுதி நிறைந்தது
நம்பிக்கை என்பது ஒரு சுடரை போன்றது
நம்பிக்கை என்பது ஒரு விடியலை போன்றது
ஆம் நம்பிக்கைதான் எளியவர்களின் கடைசி அஸ்த்திரம்
அதுதான் கனவாளர்களின் கேடயம்
அப்படித்தான் நானும் எனது நம்பிக்கைகளை
மெழுகுவர்த்திகள் ஏற்றி பாதுகாப்பது போலவே
காப்பாற்றிக் கொண்டிருந்தேன்
என்னை என் தேவன் வந்து
அன்பினால் அணைப்பான் என நம்பிக்கொண்டிருந்தேன்
எப்போதும் சில பசிய வயல்கள்
எனக்காக அவன் வைத்திருப்பான் என்றும்
என்னை கவலைகளற்ற ஒரு ராஜ்ஜியத்திற்கு
கூட்டிப் போவானென்றும்
கண்ணீரை எல்லாம்
முத்தங்களால் துடைப்பான் என்றும் நம்பிக் கொண்டிருந்தேன்
தேவனுக்கு எப்போதும் என்னை சந்திக்க
வெள்ளைக் குதிரை தேவையாக இருந்தது
அப்போதுதான் தேவனாக நான் உனக்கு தோன்றுவேன் என்றான்
தேவன் எளியவன்தான்
அவன் கைகளில் எந்தவித அற்புதங்களும் இல்லை
முதலில் தேவனுக்கு
என் துயரங்களை தீர்ப்பதில் வேகம் இருந்தது
இப்போதும் அவனிடம்
அந்த வேகம் இருக்கும் என்றுதான் நம்புகிறேன்
நம்பிக்கை தானே எளியவர்களுக்கு
எப்போதுமே ஒரு பிடிப்பு
ஆனால் நேரந்தான் இல்லை என்றான்
சரி என்றேன்
ஆனால் என் துயரங்கள் தீரவில்லை
எப்போதும் போலவே தட்டில்
அதுபாட்டிற்கு நிரம்பிக் கொண்டிருந்தது
ஆனால் நான் சொல்வதை நிறுத்தி விட்டேன்
துயரங்களின் நெடிது யாருக்குத்தான் சலிப்பூட்டாது
அவன் தேவனாகிலும் விலக்கல்லவே
ஆனால் உண்மையில் என் தேவனுக்கு
என்னை விட அதிகமாய் துயரங்கள் இருந்தன
ஓர் நாள் அவன் கைகளை பிடித்துக் கொண்டான்
கழுத்திலும் கன்னங்களிலும் இதழ் பதித்தான்
என்னை கண்டிப்பாக கரம் பற்றி
வெள்ளை பளிங்கு மாளிகை ஒன்றிற்கு
அழைத்துப் போவேன் என்றான்
ஆனால் எனக்கு
பசிய வயல்களே பிடிக்கும் என்பதை அவன் மறந்து போனான்
தன் வெள்ளைக் குதிரை மூப்படைந்து விட்டதால்
புதிய குதிரை தேவை என்றான்
குதிரையோடு சேர்த்து இன்னும் சில..
இப்படியே தேவனுக்கு தேவைகள் கூடிக் கொண்டே போய் விட்டன
அவன் தேவையே என் விருப்பம் என பொருள் கொண்டான்
சரிதானே என்றான்
நானும் புன்னகைத்தபடி ஆம் என்றேன்
தூரமாய் என் தலையணை மட்டும்
இரவுகளில் பகல்களில் தனிமையில் என
நனைந்துகொண்டேயிருந்தது
ஆனால் தேவன் இப்போதும்
நான் சந்தோஷமாக இருப்பதாகவே
நம்பிக் கொண்டிருக்கிறான்
ஆம்,
நம்பிக்கைதான் எத்தனை தூய்மையானது
நம்பிக்கைதான் எத்தனை உறுதி நிறைந்தது
நம்பிக்கைதானே எளியவர்களின் கடைசி அஸ்த்திரம்
அதுதானே சாமானியர்களின் பிடிப்பு
சொல்ல மறந்து விட்டேன்
இப்போது தேவனுக்கு இறக்கைகளில்லை
அதை என்னிடமே தந்து விட்டான்
ஏனெனில் தேவனுக்கு இறக்கைகள் தேவையற்றதாகவே இருக்கின்றன
ஆம் அற்புதங்களற்ற தேவன்களுக்கு
எப்போதுமே இறக்கைகள்
தேவையில்லாத வேண்டப்படாத ஒன்றாகவே இருக்கின்றன
ஆனால் ஒன்று மட்டும் புரிந்து கொண்டேன்
தேவன்கள் எப்போதுமே
சாமானியனாக இருக்கவே விரும்புகிறார்கள்
அதுவும் என் தேவன்
என்னை விட அதிகமாய் கனவு காணக்கூடிய
கனவுகளை நிறைவேற்றத்துடிக்கும்
சாமானியனாக இருக்கவே விரும்புகிறான்
இப்போதெல்லாம் அவனுக்கு
தேவதை துணையிருப்பதாய் நம்புகிறான்
அதுவம் அவன் இறக்கைளை பூட்டிக் கொண்ட
பறக்க முடியா தேவதை துணையிருப்பதாய் நம்புகிறான்
